วันจันทร์ที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2553

แม่

                        เมื่อพูดถึงคำว่าแม่ หลายคนคงจะนึกถึงพระคุณของคุณแม่ พระคุณของแม่นั้นมากมายมหาศาล ถ้าจะให้ลูกทุกคนมาบรรยายถึงพระคุณของท่าน เชื่อได้เลยว่าชานี้ทั้งชาติของเราก็คงที่จะไม่สามารถบรรยายได้หมด แต่พระคุณของท่านเราเห็นได้เด่นชัดที่สุดก็คือ ท่านเป็นผู้ให้ที่ไม่มีใครในโลกนี้เทียบได้
                        แม่เป็นผู้ให้ที่ประเสริฐที่สุด ท่านให้กาย ท่านให้ใจ ที่ว่าให้กายคือ ท่านทนอุ้มท้องเก้าเดือนเพื่อที่ให้เราเกิด ให้อวัยวะทุกอย่าง ให้ขาเราเดิน ให้แขนเราทำงาน ให้ปากเราพูด ให้สมองเราได้คิดแต่สิ่งดี ๆ ที่ว่าให้ใจนั้นคือ ให้การศึกษา ให้คำสั่งสอน ให้ความรักความเมตตา ให้รู้จักรักษาความสามัคคีในครอบครัว
                       การให้ที่ถือว่ายิ่งใหญ่ที่สุดของผู้ที่มีความเป็นแม่คือ ท่านเป็นผู้ให้อภัยที่ไม่ใครเทียบได้ เพราะถึงแม้ลูกจะด่า จะตบตี จะทำร้ายท่าน ท่านก็ไม่เคยโกรธลูก แต่ในทางกลับกันท่านให้อภัยได้เสมอ...
 

วันศุกร์ที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2553

บุญแจกข้าว

                     บุญแจกข้าวถือเป็นประเพณีที่คนอีสานจะอุทิศด้วยการทำบุญเป็นหาผู้ตาย เหตุผลที่ทำเช่นนี้ด้วยมีความเชื่อที่ว่า เมื่อคนเราตายไปแล้วนั้น ในปรโลก(โลกของคนตาย) ไม่มีการทำไร่ไถนา ไม่มีการใช้เงินตราเพื่อซื้อของ ต้องอาศัยลูกหลาน ญาติผู้ที่อยู่เบื้องหลังทำบุญไปให้ อย่างไรก็ดีการทำบุญแจกข้าวที่ดีนั้น ควรที่จะมีการแจกข้าวทั้งตนที่เรายังมีชีวิตอยู่ และตอนที่ตายไปแล้วด้วย
เหตุผลที่ว่าเช่นนั้นเพราะ ตอนที่เรามีชีวิตอยู่โอกาสในการทำความดี ความชั่วมีมาก ดังนั้นควรที่จะสร้างความดีให้กับตนเองให้มาก ไม่ประพฤติผิดศีลทำนองคลองธรรม บำรุงบิดามารดา รู้จักเข้าวัดวาบ้าง อย่างน้อยก็เป็นการทำบุญ ซึ่งถือเป็นการสร้างเสบียงให้กับตนเองก่อนสิ้นใจ และเมื่อตายไปแล้วเราไม่ได้เอาอะไรไปด้วย เงินทอง พ่อแม่ ลูกหลาน ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงใช่จะตามเราไปด้วยเมื่อเวลาตาย สิ่งที่เหลือไว้ในโลกก็เพียงแค่กระดูก และความดีชั่วที่เราเคยทำไว้ บุญและบาปที่เราทำไว้เท่านั้นที่จะติดตัวเราไปด้วย  ดังนั้นหมั่นแจกข้าวให้กับตนเองตอนที่มีชีวิตอยู่ให้เยอะ ๆ เพราะเมื่อเราตายไปก็จะมีสุขตอนตายสบายด้วยบุญที่หนุนเราสู่สุคติ

วันอาทิตย์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2553

ธรรมดา

สรรพสิ่ง มวลสาร บนฐานโลก
ล้วนต้องตก ในวงจร ดังกลอนไข
มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
นอกนี้ไซร้ โปรดจำไว้ ว่าไม่มี

เพราะทุกชีวิต เกิดขึ้นมา ในเบื้องต้น
แล้วก็วน เจ็บแก่ ให้แลเห็น
ในท่ามกลาง ทุกอย่าง ต่างๆเป็น
ไม่ยกเว้น ตอนท้าย ตายเหมือนกัน..